Ναός Αγίου Μιχαήλ

Ο καθολικός Ι. Ναός του Αγίου Μιχαήλ στον Ταραμπάδο αποτελεί μια από τις 30 ενορίες της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Νάξου – Τήνου – Άνδρου – Μυκόνου. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για το έτος ανοικοδόμησης του πρώτου ναού στη συγκεκριμένη τοποθεσία.

Ο υπάρχων ναός χρονολογείται από το 1810 , ενώ το έτος ίδρυσης της ενορίας είναι στο 1789. Σε πρόσφατη αντικατάσταση σκευών της Αγίας Τράπεζας ανακαλύφθηκε δισκοπότηρο με αναγραφόμενο έτος το 1532.

Στις 29 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται ο Άγιος Μιχαήλ στην εκκλησία του χωριού ενώ την παραμονή της εορτής τελείται ο πανηγυρικός εσπερινός.

Ναός Αγίου Χαραλάμπους

Ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους στον Ταραμπάδο καταγράφεται για πρώτη φορά στην απογραφή του 1828 ως εξωκλήσι της ενορίας του χωριού Κάμπος και μάλιστα για τους ορθόδοξους κατοίκους, οι οποίοι από το 1767-1774 είχαν ως καθέδρα το ναό της Αγίας Αικατερίνης στο ίδιο χωριό.

Στην απογραφή του 1828 καταχωρήθηκε ως ιδιόκτητος κάποιου Φινάλε, ο οποίος είχε επίσης, στην κατοχή του και το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου στα “Φλοπόρια”.

Ένα μαρμάρινο ανώφλι με επιγραφή πάνω από την είσοδο του κτιστού καμπαναριού, μας πληροφορεί ότι ο ναός είναι αρχαιότερος της αναφερόμενης χρονολογίας επί του καμπαναριού, και ότι ακριβώς τότε έλαβαν χώρα μεγάλες ανακαινίσεις, οι οποίες φαίνεται ότι συνεχίστηκαν με δωρεές σε εικόνες, έπιπλα και άλλα αντικείμενα.

Τόσο η προαναφερομένη επιγραφή όσο και το πλήθος των ονομάτων των δωρητών, δείχνουν ότι ο ναός ήδη από το 1726 ήταν ενοριακός.

Η προΰπαρξη του ναού του Αγίου Χαραλάμπου ή η ανέγερσή του τότε σηματοδότησε τα συμβολικά όρια αποτροπής του κακού, και η λατρεία του μεταξύ των κατοίκων, κυρίως των ορθοδόξων, έλαβε σημαντική διάδοση με αποτέλεσμα ακόμα και στα τέλη του 19ου αιώνα να χαίρει ιδιαίτερης τιμής από τους ορθόδοξους Φαλαταδιανούς, Χατζηραδιανούς, Κτικαδιανούς και Τριποταμιανούς.

«Παναγιά η Βρυσιώτισσα»

«ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΡΥΣΙΩΤΙΣΣΑ»

Η Παναγία του Βρυσιού αποτελεί το Θεομητορικό Προσκύνημα της Εκκλησιαστικής Επαρχίας Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου. Ακολουθώντας το δρόμο προς την Εξωμεριά φτάνουμε στο σταυροδρόμι της Αγίας Μαρίνας, και παίρνοντας το δρόμο που οδηγεί στον Άγιο Ρωμανό συναντάμε το Προσκύνημα της Βρυσιώτισσας.

Υπάρχουν διάφορες πιθανές εκδοχές για το όνομα του Βρυσιού:

· από την φυσική πηγή του νερού που υπάρχει εκεί,

· η «Παναγία της Βρύσης», επειδή η εικόνα βρέθηκε κοντά στην πηγή,

· «Βρεσί» από την λέξη «εύρεση», και

· «Η Παναγία, Βρύση της Χάριτος», ως μία πνευματική εξήγηση.

Στο χωριό Ταραμπάδος, ζούσε μία μοναχή του τρίτου Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου. Σε όνειρό της, της εμφανίστηκε η Παναγία που της υπέδειξε την τοποθεσία όπου βρίσκονταν θαμμένο το εικόνισμά της. Η εύρεση της εικόνας πραγματοποιήθηκε τον 17 αιώνα, στα 1600-1619.

Επιστημονική έρευνα δείχνει πως το εικόνισμα ζωγραφίστηκε στα τέλη του 14 με αρχές του 15ου αιώνα. Μετά το 1830 το εικόνισμα της Παναγίας μεταφέρεται στην Κωνσταντινούπολη για να ασημωθεί.

Ήταν η επιθυμία μιας γυναίκας από την Αετοφωλιά που με θαυματουργικό τρόπο θεραπεύτηκε, η οποία πουλά ένα κτήμα της και τα χρήματα τα προσφέρει για το σκοπό αυτό.

Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ενώ το εικόνισμα βρίσκονταν στην πόλη μία γυναίκα που θεραπεύτηκε ασήμωσε την εικόνα και στη συνέχεια στέλνει στην Τήνο ένα αντίγραφό της κρατώντας η ίδια στο σπίτι της το πρωτότυπο. Όταν οι τηνιακοί της Πόλης πληροφορήθηκαν το συμβάν ενήργησαν ώστε να επιστέψει στην Τήνο.

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1936 επιστρέφει στην Αθήνα. Την 1η Αυγούστου του 1937 το εικόνισμα φτάνει στην Ξινάρα της Τήνου και την επομένη 2 Αυγούστου με λιτανεία στο Βρυσί.

Η Παναγία των κεριών, όπως την αποκαλούσαν, είναι ο πρώτος Ναός που οικοδομήθηκε γύρω στα 1642. Τμήματα από τοιχογραφίες μαρτυρούν την παλαιότητά του. Διευρύνθηκε τρείς φορές όπως το μαρτυρούν και οι υψομετρικές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του.

Το Παρεκκλήσι αυτό αφιερώθηκε στον Μακάριο Πάπα Ιωάννη 23ο, στις 13 Αυγούστου του 2004. Στις 27 Απριλίου 2014 ο Πάπας Φραγκίσκος ανακήρυξε Αγίους τον Πάπα Ιωάννη 23ο και τον Πάπα Ιωάννη Παύλο 2ο, ημέρα κατά την οποία το Παρεκκλήσιο αυτό αφιερώθηκε στους Αγίους αυτούς Πάπες. Σ΄ αυτό βρίσκονται τα εξομολογητήρια όπου ο κάθε πιστός προσέρχεται για να λάβει την άφεση των αμαρτιών του.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ο Ναός της Μεταστάσεως οικοδομήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα (1880). Στις 15 Αυγούστου του 1937 ο Σεβασμιότατος Άγγελος Ιωσήφ Roncalli, ο μετέπειτα Πάπας Ιωάννης 23ος, επισκέπτεται το Βρυσί, όπου τελεί την πρώτη του Αρχιερατική Θ. Λειτουργία στην Ελλάδα. Στις 3 Μαΐου του 1938 προσφέρει το ασημένιο δισκοπότηρό του. Σε ανάμνηση αυτής της επίσκεψής του τοποθετήθηκε στο εσωτερικό του Ναού της Μεταστάσεως μία μαρμάρινη πλάκα όπου δεσπόζει η μορφή του αξέχαστου Πάπα Ιωάννη 23ου, όπου είναι χαραγμένα αποσπάσματα από την επιστολή του.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ

Ο Ναός της Ευρέσεως εγκαινιάστηκε στις 2 Αυγούστου 1937, οικοδομημένος στην τοποθεσία όπου βρέθηκε το εικόνισμα της Παναγίας. Δύο μαρμάρινες επιγραφές, η μία στην ελληνική και η άλλη στην λατινική γλώσσα αναφέρονται στην χρονολογία της εύρεσης: 17ος αιώνας.

Δίπλα στο Ναό της Ευρέσεως βρίσκεται το Επιτροπικό, χώρος υποδοχής των προσκυνητών, οικοδομημένος το 1937.

Το προσκύνημα πανηγυρίζει στης 15 Αυγούστου. Από την 1η μέχρι τις 13 Αυγούστου τελείται καθημερινά η Παράκληση προς τιμή της Θεοτόκου. Στις 14 Αυγούστου, παραμονή της πανήγυρης, τελείται Αρχιερατικός Εσπερινός, Αγρυπνία προσευχής και η μεσονύχτια Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Ανήμερα της πανήγυρης τελούνται τις πρωινές ώρες Θείες Λειτουργίες για την εξυπηρέτηση των πολλών προσκυνητών καθώς και Αρχιερατική πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Στις 22 Αυγούστου, εορτή της Θεοτόκου Βασίλισσας του κόσμου τελείται πανηγυρική Θεία Λειτουργία για όλους τους ασθενείς.

Μία δεύτερη πανήγυρη τελείται 1η Κυριακή του Μαΐου. Η εορτή αυτή ξεκίνησε το 1912, στην αρχή του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, από τους κληρωτούς που ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν για τον πόλεμο. Από το 1967 γίνεται μία ειδική ευλογία για τους οδηγούς.

Την παραμονή στον Ενοριακό Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον Ταραμπάδο, όπου φυλάσσεται το εικόνισμά της, τελείται Αρχιερατικός Εσπερινός και την Κυριακή στις 9 το πρωί ξεκινά η λιτάνευση της εικόνας προς το Βρυσί όπου τελείται η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Μετά τη Θ. Λειτουργία απαγγέλλεται η προσευχή του οδηγού και ευλογούνται στη συνέχεια οι οδηγοί και τα πάσης φύσεως οχήματα.

«Μπέμπουμ Κάρουμ»

Χριστουγεννιάτικο έθιμο των καθολικών κατοίκων του νησιού , το οποίο συνδέεται άμεσα με το έτερο έθιμο της νύκτας της παραμονής των Χριστουγέννων – την «Καλή Βραδιά» .

Προέρχεται από το λατινικό “Verbum Caro Factum Est”, μια δήλωση που συνοψίζει τη θεμελιώδη πίστη της Χριστιανικής Θεολογίας γύρω από την “Ενσάρκωση του Χριστού” και τη σωτηρία του κόσμου μέσω αυτής.

Η φράση εντοπίζεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη κεφ. 1, εδάφιο 14. Στα ελληνικά αποδίδεται “Και ο Λόγος σαρξ εγένετο”.

Τελετουργεία:

Οι καθολικοί των χωριών του νησιού, πριν τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων κάθονται στο οικογενειακό τραπέζι και τρώνε ψαρόσουπα. Στη συνέχεια, μαζεύονται στη Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία και, ολοκληρώνεται το έθιμο, αφού συγκεντρωθούν εκ νέου στο τραπέζι, μετά τις καθιερωμένες ευχές, τρώνε ψημένο χοιρινό λουκάνικο (το οποίο συμβολίζει τη σάρκα) και άλλα εδέσματα, ευχόμενοι ο ένας στον άλλο, σε κλίμα αγάπης και ειρήνης.